หลายคนคงเคยเจอเหตุการณ์ประมาณว่า จะไปดูหนังแล้วโดนเพื่อนเล่าตอนจบของหนังให้อดลุ้นซะงั้น เสียอารมณ์กันไป แน่นอนว่าที่โรงเรียนก็มี ยิ่งพวกเด็กอวดรู้ หนูดูมาก่อนนี่ตัวดีเลย โชว์ภูมิขั้นรุนแรงหวังให้ครูชมว่า "อุ๊ยเก่งจัง" อย่างเช่นวันนี้ เล่านิทานเรื่องลูกหมูสามตัว ที่มันโดนหมาป่าไล่เป่าบ้านไปเรื่อยๆ จนถึงบ้านที่ทำจากอิฐน่ะ เจ้าหนูรู้ดีก็ตะโกนแทรกมาเลย "ครูๆ ผมรู้ ตอนจบอ่ะ หมาป่ามันเป่าบ้านไม่ไหว แล้วมันก็เป็นลม อดกินลูกหมู บลาๆๆๆๆ" แหม่... ดัดนิสัยสักหน่อยดีกว่า "ใครบอกเธอล่ะว่าตอนจบมันอดกิน จริงๆ แล้วพอมันเห็นว่าเป่าไม่ไหว มันก็เลยไปเอาระเบิดมาปาใส่บ้านลูกหมู แล้วก็ตู้ม!! ลูกหมูกลายเป็นโกโก้ครั้นช์ เอ๊ย กลายเป็นอาหารของหมาป่า จบ... นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงรู้จักแก้ปัญหา อย่าใช้แต่วิธีเดิมๆ" แล้วนักเรียนก็ร้องไห้โฮ... บอกว่า นี่มันไม่ใช่ลูกหมูสามตัว!!
ปล.คุณครูได้ให้บทเรียนแก่น้องเรื่องมารยาทที่ดีในการฟังแล้ว และให้วิตามินซีเป็นรางวัลแก่เด็กๆ ที่ตั้งใจฟังอย่างดีนะจ๊ะ