สงสัยได้เปลี่ยนชื่อเป็นมินิยูนสตอรี่
 |
กดที่ปุ่มด้านบนเพื่อเริ่มการทำนาย |
วันพฤหัสบดีที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันพุธที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันอังคารที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันจันทร์ที่ 27 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันเสาร์ที่ 25 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันศุกร์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันพฤหัสบดีที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันพุธที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ยาม ยาม ยาม
สอนหนูอนุบาล เรื่องอาชีพต่างๆ รูปในใบงานเนี่ย มีแต่รูปคนทำท่าตะเบ๊ะ ทั้งตำรวจ ทหาร นักบิน ครู (ทำท่าเกาหัว แต่เหมือนตะเบ๊ะซะงั้น) แล้วไม่รู้น้องไปจำมาจากไหน ตรรกะพิลึกกึกกือ "ทุกคนที่ทำท่าตะเบ๊ะ = ยาม!" กลายเป็นว่ามองเห็นทุกรูปในใบงานเป็นยามหมดซะงั้น ถามว่านี่คือใคร ก็ตอบยาม อาชีพไหนมือหน้าที่ปกป้องประเทศ ก็ตอบยาม ยาม ยาม ยาม!!! ปวดหัวยิ่งนัก
วันจันทร์ที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2555
เมื่อนักเรียนส่งงานไม่ทัน
เรื่องเก่าๆ อีกละ บ่อยครั้งที่นักเรียนส่งงานไม่ทัน พยูนจะแบ่งเป็นสองกรณี กลุ่มแรกคือส่งงานไม่ทันโดยไม่ทราบสาเหตุ มาบอกเอาทีหลัง กลุ่มนี้มักจะโดนพยูนตักเตือนจนถึงขั้นลงไม้ลงมือ เอ๊ย ลงโทษตามสมควร ส่วนอีกกลุ่มจะเป็นกลุ่มที่มีเหตุผลและมาแจ้งล่วงหน้าว่าขอส่งงานช้านิดนึง อันนี้เราก็ช่วยนิดนึง เข้าใจว่าการบ้านเด็กสมัยนี้มันเยอะแบบจริงจัง แต่...เคยเจอเคสที่แบบว่า... ครูขา...งานหนูส่งไม่ทัน หนูเลยเอาโดจิน Y มาให้ครูค่า!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไปรู้มาจากไหนฟระ ว่าฉันชอบอ่านโดจิน!! และแล้ว นักเรียนคนนั้นก็ได้เลื่อนส่งงานสมใจอยาก เพราะครูพยูนหลงกลโดจิน Y เข้าเต็มๆ...
วันอาทิตย์ที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ความสนุกของครูสอนคอม
ขอเล่าเรื่องเก่าๆ อีกรอบ ว่าด้วยการแก้เผ็ดเด็กซนๆ ที่ไม่ค่อยตั้งใจเรียนในคาบคอมพิวเตอร์ (ใครจะเอาไปลองก็ได้นะ) ให้ทำงานไม่ค่อยจะยอมทำ มัวแต่เล่นเกมบนเฟซบุค ทำตัวเหมือนครูไม่มีผิด สิทธิ์ในการเล่นเป็นของครูแท้ๆ แต่เจ้าหนูนี่ก็บังอาจยิ่งนัก ว่าแล้วก็ทำเป็นเดินเนียนไปที่คอมเครื่องข้างๆ นักเรียน แล้วแอบเร่งลำโพงแบบดังสุด แล้วปิดหน้าจอเครื่องนั้นโดยไม่ให้นักเรียนรู้... เสร็จแล้วกลับมานั่งที่โต๊ะตัวเอง... ใช้โปรแกรมควบคุมเครื่อง ส่งคลิปยูทูปจากเครื่องเราไปลงเครื่องข้างๆ แล้วรอเวลาเชือดเหยื่อ... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ดังสนั่นหวั่นไหว เล่นเอาเด็กหงายหลังตกเก้าอี้ไปเลย สาแก่ใจครูยิ่งนัก...
นี่คือตัวอย่างคลิปที่ใช้จัดการเด็กที่ว่า
วันเสาร์ที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2555
โปรแกรมควบคุมเครื่องคอมในห้องเรียน
ขอเล่าเรื่องเก่าๆ สมัยที่ฉันสอนวิชาคอมพิวเตอร์บ้าง ห้องเรียนคอมสมัยนี้ ห้องไหนไม่ได้ลงโปรแกรมควบคุมเครื่อง (เช่น NetOp, WAC LanResQ เป็นต้น) มีหวังครูผู้สอนได้ตายกันพอดี แต่โปรแกรมนี้ก็มีอะไรสนุกๆ นะ พยูนเลยซื้อกล้องเว็บแคมมาลองเล่นในห้องเรียน ต่อเข้ากับเครื่องครู แล้วส่องหน้าตัวเองสวยๆ แล้วก็กดให้มันโชว์บนเครื่องของนักเรียน... กรี๊ดกันลั่นห้องเลยฟ่ะ!!
วันพฤหัสบดีที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ถุงเท้าสไลด์เดอร์
ตอนเด็กๆ เคยเล่นเจ้านี่กันไหมครับ ถุงเท้าสไลด์เดอร์ อุปกรณ์ก็มีแค่พื้นห้องเรียนที่ถูจนเอี่ยมอ่อง ลงแว็กซ์ขัดเงาจนวาววับ ตอนม.ต้น พยูนเคยเล่นแหละ จำได้ว่าตอนนั้นห้องสะอาดแบบห้ามครูใส่รองเท้าเข้าสอนกันเลยทีเดียว... แต่ถ้าห้องมันเงาวาววับจนเกิดไป...จะเกิดเหตุการณ์แบบที่นักเรียนของพยูนเจอก็ได้... ลื่นปรี๊ดจนเบรกแตก จุดจบของถุงเท้าสไลด์เดอร์!
วันพุธที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2555
คาบเรียนสุดโหด
คือ... เด็กมันคุยกันเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว จะสอนอะไรก็ลำบากครูต้องใช้พลังในการเปล่งเสียง เลยใช้ท่าไม้ตายพยูนคำราม "ปิดปากให้สนิทเลยนะ ใครเปิดปากขึ้นมาล่ะโดนดีแน่!" เท่านั้นแหละครับ หุบปากเงียบกริบ จนกระทั่ง... มีน้องหนูคนหนึ่ง เลือดค่อยๆ ไหลย้อยออกมาทางปาก เป็นที่ชวนช็อคซีนีม่าแก่บรรดาเพื่อนร่วมชั้นยิ่งนัก แต่ด้วยประกาศิตครูพยูน จะเผยอปากบอกครูก็ไม่ได้ ทุกเลยกรี๊ดกร๊าดวี้ดว้ายแบบห้ามเปิดปาก "อื้อๆๆๆ อูๆๆ อื้อๆๆๆๆๆ" ไอ้เราเห็นเด็กๆ มันเริ่มผิดปกติ เลยหันมาดู แทบช็อค นึกว่าเด็กมันกลัวครูจนกัดลิ้นตาย... สุดท้ายก็แค่ฟันน้ำนมหลุด... ตกใจหมดเลยอ่ะเธอว์
วันอังคารที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2555
กลับมาใส่กางเกงเดี๋ยวนี้!
พาน้องไปอึอึ๊ครับ... ถอดกางเกงทิ้งไว้ให้ครูดูต่างหน้า... พออึ๊เสร็จ เช็ดก้นอะไรเรียบร้อย จะใส่กางเกง อยู่ดีดีผีบ้าอะไรก็ไม่รู้เข้าสิง น้องวิ่งเผ่นแน่บแบบโชว์ช้างน้อยอล่างฉ่าง ไอ้ฉันก็วิ่งไล่ตามสุดฤทธิ์ ภาพที่ปรากฎออกมาเลยเป็นภาพที่ทุเรศสายตาแก่คนรอบข้างสิ้นดี... คุณครูถือกางเกงนักเรียน แล้ววิ่งไล่กวดเด็กน้อยที่ไม่ได้ใส่กางเกงราวกับจะจับเด็กไปขืนใจแต่เด็กดันหนีรอดไปได้... อนาถใจตัวเองจริงๆ
วันจันทร์ที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ก๊าบ...ก๊าบ...ก๊าบ
เอากะละมังซักผ้ามาใส่น้ำ แล้วโยนเป็ดลงไปลอยตุ๊บป่อง ให้เด็กสังเกตสิ่งของลอยน้ำ ระหว่างเรียนก็ให้เด็กร้องเพลงประกอบไปด้วย "ก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ เป็ดอาบน้ำในคลอง..." สนุกสนานมาก แต่ทันใดนั้น... เป็ดว่ายมันส์ไปหน่อย กะละมังคว่ำเลยครับพี่น้อง... ครูอยากจะร้องไห้ นี่หรือคือที่มาของคำว่า "เซ็งเป็ด"
วันอาทิตย์ที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันเสาร์ที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2555
น้องหมีสู้ๆ
อ่านนิทาน... เรื่องน้องหมีสู้ๆ เป็นนิทานแปลจากผู้แต่งชาวญี่ปุ่นครับ เปิดหน้าแรก...น้องหมีวิ่ง หน้าสอง...น้องหมีล้ม อ้าว แล้วกัน หน้าสาม...น้องหมีโหนบาร์ หน้าสี่...น้องหมีหล่น อ้าว แล้วกัน หน้าห้า...น้องหมีกระโดดข้ามเบาะ หน้าหก...น้องหมีกระโดดไม่ผ่าน อ้าว แล้วกัน หน้าต่อๆ มาก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนถึงหน้ารองสุดท้าย...น้องหมีสู้ๆ หน้าสุดท้าย...น้องหมีได้ที่ 1 คร้าบ! นิทานเหรี้ยไรเนี่ย!!!!!!!
นี่คือหนังสือนิทานที่ว่า
หรือมันล้ำลึกเกินความเข้าใจของฉันกันแน่เนี่ย?
วันศุกร์ที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2555
วันพฤหัสบดีที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ใครทำส้วมตันค๊า!
พาน้องอนุบาลไปขี้ อิห้องน้ำก็ดี๊ดี เสือกมีแต่ทิชชู่ ครูถามด้วยความหวั่นใจ หนูล้างก้นเป็นไหม หนูบอก "ล้างเป็น ถ้ามีที่ฉีด" เอ้า...เหรี้ยแล้วไง ห้องน้ำที่นี่มันไม่มีที่ฉีด (มิแคล้วชะตามือขวากูต้องเปื้อนขี้เด็กเหรอเนี่ย?) เลยถามใหม่อีกที ที่นี่มีแต่ทิชชู่ หนูจะทำยังไง หนูเลยบอกครูไป หนูใช้ทิชชู่เปียกๆ เดชะบุญที่หนูเช็ดก้นเป็น มือขวาครูเลยรอดพ้นจากการยัดเข้าก้นหนู แต่... เช็ดเสร็จก็ทิ้งลงถังสิว้อย!! จะทิ้งลงคอห่านให้มันตันทำไม!! แม่บ้านมาทำความสะอาด โวยวายลั่น ใครทำส้วมกูตัน มันต้องชดใช้!!
วันพุธที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ตกปลากันเถอะ
สอนหนูอนุบาล ชวนต่อจิ๊กซอว์ก็ไม่ต่อ เล่นเลโก้ก็ไม่เล่น ระบายสีก็ไม่ยอมระบาย เอาของเล่นมาล่อจนหมดตู้แล้วก็ยังงอแงอยู่นั่นแหละ น้องเหลือบไปเห็นชุดตกปลาแม่เหล็ก แล้วร้องจะเอาๆ ครูก็เลยหยิบปลาแม่เหล็กที่มีอยู่ทั้งหมดมาเทรวมกันในกะละมังซักผ้า (ที่ไปจิ๊กมาจากแม่บ้าน) ทีนี้ หนูอยากตกปลา... ก็ตกให้สะใจไปเลย!!
วันอังคารที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2555
เอ้า...นั่งที่ๆ
เก้าอี้พลาสติก อาจจะเหมาะสำหรับเด็ก แต่ครูควรสอนให้เด็กรู้จักนั่งเก้าอี้สี่ขาตลอดเวลา มิเช่นนั้นอาจเกิดเหตุการณ์ เก้าอี้แตก! เหมือนที่พยูนเจอวันนี้ก็เป็นได้... /me ไว้อาลัยเก้าอี้สีชมพู ที่โดนหมู เอ๊ย หนู นั่งขย่ม...
วันจันทร์ที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2555
องค์ลง
เด็กบางคน เวลาเล่นเกมก็ต้องการสมาธินะครับ อย่างวันนี้ครูพยูนปล่อยให้น้องคนนึงนั่งต่อ puzzle (เนื่องจากน้องเรียนค่อนข้างไว เลยจัดกิจกรรมนี้สำหรับน้องโดยเฉพาะ) ส่วนเด็กคนอื่นก็มานั่งทำศิลปะกับครูพยูน นั่งทำไปก็เมาท์มอยไป ระหว่างนั้น... "ว้ากกก หนวกหู หงุดหงิด ไม่ไหวแล้วว้อยยย" อิเด็กต่อ puzzle องค์ลงครับ เล่นเอาครูตกใจ แต่อิพวกนักเรียนที่ทำศิลปะกับฉันมันบอกว่า อิเด็กนี่มันองค์ลงเป็นปกติ พวกหนูเห็นกันจนชินละ... กรี๊ดดดดดดดดด นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้วนะพวกเธอว์!!
พิเศษนิด เคสนี้ค่อนข้างหนัก ครูบางท่านอาจเคยเจอเหตุการณ์พิเรนทร์แบบนี้มาก่อน แนะนำให้หยุดกิจกรรม แล้วคุยกับหนูๆ โดยตรง ช้าๆ ไม่ต้องรีบ พยายามชี้ให้เขาเห็นว่า สมาธิที่แน่วแน่ จริงๆ แล้วเกิดจากอะไร ถ้ามีสมาธิแล้วเสียงอื่นๆ จะรบกวนเราได้หรือไม่? เพื่อนคนอื่นเขาโวยวายแบบเราหรือเปล่า? เป็นต้น อาจต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจ แต่พยายามหน่อยนะครับ ถ้าคุยกันรู้เรื่อง พฤติกรรมแบบนี้ก็จะลดลงไปเองแหละ
แต่ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง ให้เอาของเล่นไปซ่อน 1 ชิ้นเลยครับ ให้มันหาไม่เจอแล้วโวยวายจนลงแดงตายคาพื้นห้องเรียนไปเลย สาแก่ใจครูยิ่งนัก หึหึหึ
วันอาทิตย์ที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2555
หนูเป็นลิเก
สอนหนูอนุบาลเสร็จ ผู้ปกครองก็มารับ คุณพ่อก็บอกให้น้องสวัสดีคุณครู... ปรากฎว่า... น้องรำ!! "หนูเป็นลิเก...ชะเอิง...เอยยยย" กรี๊ดดดดดด ตอนเรียนก็เรียบร้อยดี ไหงออกมานอกห้องเรียนแล้วเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ยยยย... เล่นเอาทั้งพ่อทั้งครูเหวอแดก บางทีอาจจะมีพลังงานบางอย่างในห้องเรียนก็เป็นได้นะ...
วันเสาร์ที่ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ครูครับ เล่น..กันป่ะ?
สอนหนูอนุบาลระบายสี น้องเล่นหยิบสีไม้สั้นกุดมาระบาย สีมันจะออกมาได้ยังไง เลยบ่นไป "สีก็สั้นจุ๊ดจู๋ ยังจะเอามาระบายนะ" ทันใดนั้น น้องก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าก แล้วเริ่มเอามือสองข้างล้วงเข้าไปในกางเกง... "จู๋... จู๋.... เอิ๊กๆๆ ครูครับๆ เล่น จู๋ กันป่าวววว" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ผีลามกเข้าสิงเหรอนักเรี๊ยนนนนนนนนน!!
วันศุกร์ที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ครูขาๆ หนูอยากฟังนิทาน
เด็กๆ ชอบพูดผิด เวลาพูดผิดก็มักจะมีอะไรที่ฮาๆ แบบเบาๆ เสมอ อย่างวันนี้หนูน้อยน่ารักอยากฟังเจ้าหญิงนิทรา แต่ดันมาบอกครูว่า "ครูขาๆ หนูอยากฟังเจ้าหญิงนินทาค่ะ" อืมมม... ถ้ามันมีนิทานเรื่องนี้จริง จะเป็นยังไงน้า...
วันพฤหัสบดีที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2555
พยูนอ่านนิทาน...
ยินดีต้อนรับเข้าสู่ช่วง "พยูนอ่านการ์ตูน เอ๊ย! นิทานให้หนูฟัง" สำหรับวันนี้ขอเสนอนิทานเรื่อง เจ้าชายปลา เนื้อเรื่องก็ไม่มีอะไรมาก คือมีตากับยายยากจนอยู่ด้วยกัน ยายอยู่บ้าน ตาหาปลา วันหนึ่งตาตกปลาได้ แต่ปลาได้บอกกับตาว่า "อย่าแดกกูเลย กูเป็นเจ้าชายนะสาสสส" ตาก็เลยไม่แดก กลับมาบ้าน โดนยายด่าแหลก บอกจะเจ้าชายหรือขี้ข้า แต่มันก็ยังเป็นปลา กูแดกได้หมดนะคะอีง่อออ ว่าแล้วยายจึงไล่ให้ตาไปขอบ้านจากเจ้าชายปลา เจ้าชายก็เนรมิตให้เสร็จสรรพ อยู่ได้ไม่นานอียายก็อยากได้คฤหาสถ์ ใช้ให้ตาไปขอใหม่ เจ้าชายปลาก็ให้อีก หลังๆ ยายเริ่มเปรี้ยว อยากทำรัฐประหาร เอ๊ย! อยากเป็นราชินี เลยให้ตาไปขอปราสาท แน่นอน เจ้าชายปลาใจกว้างกว่ารายการฝันที่เป็นจริง มอบปราสาทให้หรูๆ หนึ่งหลัง ยังดีไม่มีรถเข็น พร้อมผงซักฟอกบรีส ทีนี้ความชิคมันอยู่ตรงท่อนนี้แหละครับ "ยายมีคำสั่งมา ใช้ให้ตาออกเรือไป จงขอเจ้าชายใหม่ โลกใบใหญ่ฉันอยากครอง รวมทั้งดวงตะวัน และดวงจันทร์ฉันขอจอง อยากได้เป็นเจ้าของ เจ้าชายต้องให้ฉันมา" แม่เจ้า!! แรงบันดาลใจจากดราก้อนบอลเหรอวะ!! ยายแม่ง...อยากครองโลก แถมเป็นเจ้าจักรวาลเลยเว้ยเฮ้ย!! ถ้ากูเป็นคนแต่งนิทาน กูให้จบตั้งแต่เป็นขอเป็นราชินีแล้ว!!
ปล.ส่วนจุดจบของยายผู้โลภมากจะเป็นอย่างไรนั้น ไปหาอ่านกันเอาเอง พยูนกลัวพวกที่เป็นโรคกลัวการสปอยล์มาไล่รุมทึ้งเอานะจ๊ะ
วันพุธที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2555
ครูครับ...ผมไม่ไหวแล้ว!!
เคยบอกไปแล้ว ว่าเด็กน้อยกับขี้แตกเป็นของคู่กัน เด็กบางคนโชคดีมีพ่อแม่ญาติพี่เลี้ยงฝึกให้ ไปโรงเรียนทีก็ไม่ต้องลำบากครู... แต่สำหรับหนูคนนี้ ใครสอนให้ถอดหมดวะ!! เข้าห้องน้ำก่อนแล้วค่อยถอดสิว้อย!!
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)